Magister Geofizyki

Specyficznym celem studiów magisterskich (stopień MS w geofizyce) jest kształcenie magistrów, którzy mają zdolność do:
a) opracowywania i stosowania modeli matematycznych i numerycznych systemów i procesów geofizycznych oraz środowiskowych, obejmujących atmosferę, hydrosferę, kriosferę, litosferę i wnętrze Ziemi;
b) projektowania i przeprowadzania obserwacji geofizycznych oraz eksploracji planety Ziemia na różnych skalach, ze szczególnym uwzględnieniem badań geofizycznych stosowanych w ochronie środowiska, dziedzictwa kulturowego, inżynierii cywilnej i infrastrukturalnej, badaniach oraz eksploatacji zasobów naturalnych;
c) analizowania i projektowania działań na rzecz łagodzenia ryzyk naturalnych i środowiskowych, także mających na celu interwencję w fazach zapobiegania i kryzysowych, samodzielnie lub w grupach roboczych razem z profesjonalistami z innych specjalizacji.

W tym kontekście program MS ma na celu zapewnienie dogłębnego przygotowania w geofizyce, opartego na solidnej wiedzy z zakresu fizyki i nauk geologicznych. Gwarantowane jest to poprzez działania charakterystyczne, które dzielą się na dwa egzaminy z dyscyplin fizycznych (12 punktów), dwa egzaminy z dyscyplin geologicznych (12 punktów, z obszerną działalnością terenową) oraz cztery egzaminy z dyscyplin geofizycznych (24 punkty), aby zapewnić wspólną, dogłębną wiedzę.

Te działania zapewniają studentowi odpowiednie opanowanie naukowej metody badawczej, wzmacniając wiedzę nabytą na studiach pierwszego stopnia. Działania dydaktyczne w dziedzinach fizycznych i geologicznych odgrywają fundamentalną rolę w dostosowywaniu przygotowania studentów. W rzeczywistości studia magisterskie w geofizyce mogą być uczęszczane przez studentów o bardzo zróżnicowanym tle: studentów z tytułem licencjata lub pierwszego stopnia w różnych kierunkach obszaru naukowego; studentów z różnych uniwersytetów i z różnych krajów, nie tylko europejskich, ale także z innych kontynentów. Aby ułatwić dostosowanie przygotowania studentów, bardziej tradycyjne działania dydaktyczne w dziedzinach fizycznych i geologicznych są wspierane przez dodatkowe zajęcia tutorialne, dedykowane podgrupom studentów, niemal "spersonalizowane".

Profil zawodowy: Specjalista w modelowaniu procesów geofizycznych oraz w pozyskiwaniu i analizie danych geofizycznych.

Funkcja w kontekście pracy Rola absolwenta geofizyki w kontekście pracy dotyczy analizy i rozwiązywania problemów geofizycznych w szerokim sensie, a także badań naukowych i studiów aplikacyjnych dotyczących aspektów geofizycznych związanych z systemem Ziemi. Funkcję tę można pełnić zarówno jako pracownik w rolach technicznych w podmiotach publicznych i prywatnych, nawet na wysokim poziomie zawodowym i menedżerskim, jak i jako freelancer. Absolwent geofizyki może prowadzić działalność rozwojową i aplikacyjną modeli matematycznych i numerycznych systemów i procesów geofizycznych oraz środowiskowych, które obejmują atmosferę, hydrosferę, kriosferę, litosferę i wnętrze Ziemi, a także planować i przeprowadzać geofizyczne obserwacje i eksploracje planety Ziemia na różnych skalach, ze szczególnym uwzględnieniem badań geofizycznych w różnych dziedzinach zastosowań. Ostatecznymi celami, zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym, są: produkcja danych, przetworzonych z danych surowych, które można uzyskać z instrumentów geofizycznych do pomiaru różnych komponentów systemu Ziemi oraz na różnych skalach przestrzennych i czasowych; opracowanie, poprzez modele "forward", prognoz ewolucji w czasie i przestrzeni procesów dotyczących różnych komponentów systemu Ziemi. Absolwenci geofizyki mogą również prowadzić, samodzielnie lub w grupach roboczych, działania na rzecz łagodzenia ryzyk naturalnych i środowiskowych, szczególnie w odniesieniu do zagrożeń związanych z sejsmicznością, ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi, zanieczyszczeniem środowiska. W szczególności mogą dzielić się swoimi umiejętnościami z profesjonalistami o różnych profilach, takimi jak inżynierowie, geolodzy, informatycy, w celu optymalizacji i harmonizacji działań dotyczących kwestii środowiskowych, naturalnych ryzyk, zarządzania zasobami naturalnymi i terytorium, zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym. Tego rodzaju figura zawodowa jest szczególnie przydatna, ponieważ może również pełnić rolę łącznika między firmami, organami publicznymi lub biurami a interesariuszami lub decydentami. Doskonalenie umiejętności transwersalnych, takich jak rozwiązywanie problemów, praca zespołowa, programowanie, kwalifikuje absolwentów geofizyki również w kontekście możliwości zawodowych niezwiązanych ściśle z geofizyką. Na koniec, umiejętności nabyte w zakresie operacyjnym i zarządzania, w połączeniu z ogólnym przygotowaniem w tematach centralnych dla studiów magisterskich, mogą również pozwolić absolwentom geofizyki na przyjęcie odpowiedzialności i funkcji koordynacyjnych zarówno w administracji publicznej, jak i w sektorze prywatnym.

Umiejętności związane z funkcją Absolwenci geofizyki są w stanie wykorzystać najnowocześniejsze metodologie do badania i opisywania, z ekstremalną precyzją naukową, zjawisk fizycznych i procesów, które modyfikują terytorium, które jest silnie zintegrowanym systemem między kompartamentami stałej Ziemi, hydrosfery, kriosfery i atmosfery. Potrafią opracować fizyczno-matematyczną formułę zjawisk i wdrożyć tę formułę w kodach obliczeniowych, przy użyciu najefektywniejszych i najnowocześniejszych języków programowania, urządzeń obliczeniowych i systemów przetwarzania danych. Dlatego są w stanie rozwijać modelowanie "forward", które pozwala przewidywać ewolucję i skutki tych zjawisk na środowisko, zarówno w skali globalnej, jak i lokalnej, w celu zminimalizowania wszelkich negatywnych skutków dla ludności i społeczeństwa. Jednocześnie absolwenci geofizyki są w stanie mierzyć różne części Ziemi najnowocześniejszymi technikami, zarówno w celu monitorowania zmian, jak i weryfikacji opracowanego oprogramowania i algorytmów modelowania. Umiejętności absolwentów geofizyki mogą zatem dotyczyć szerokiego zakresu problemów środowiskowych, związanych z kontrolą terenu, ryzykiem sejsmicznym, innymi naturalnymi ryzykami, zarządzaniem zasobami naturalnymi i eksploracją geofizyczną. Umiejętności te mogą również obejmować wdrażanie algorytmów i kodów komputerowych, opracowanych przez samych absolwentów niezależnie lub we współpracy z innymi profesjonalistami. Dlatego absolwenci geofizyki mają pełną kontrolę nad wynikami opracowanego lub zastosowanego oprogramowania, co czyni ich wysoce konkurencyjnymi na rynku pracy, który obecnie wymaga ważnych umiejętności zarówno w zakresie rozwoju oprogramowania, jak i przetwarzania dużych ilości danych. Absolwenci geofizyki wnoszą nowe umiejętności z silną podstawą technologiczną-algorytmiczną do zawodów związanych z kontrolą terytorialną, odnawiając i posuwając metodologie dotyczące kontroli różnych komponentów Ziemi i terytorium do dzisiejszej granicy technologicznej.

Możliwości zawodowe Absolwenci geofizyki mogą znaleźć różne natychmiastowe możliwości zawodowe: techniczne role w organach lub instytucjach, które zajmują się geofizyką (na przykład Krajowy Instytut Geofizyki i Wulkanologii, który zatrudnia ponad 1000 pracowników, z czego około połowa w rolach badaczy lub technologów z umowami o pracę na czas nieokreślony, oraz Krajowy Instytut Oceanografii i Eksperymentalnej Geofizyki) i/lub kwestiami środowiskowymi, naturalnymi ryzykami, zarządzaniem zasobami naturalnymi; stanowiska do prowadzenia badań i rozwoju lub działalności techniczno-naukowej w firmach działających w dziedzinach eksploracji geofizycznej, ochrony środowiska, meteorologii, rozwoju instrumentacji i oprogramowania do modelowania geofizycznego i eksploracji danych. Absolwenci geofizyki mogą prowadzić działalność doradczą w tych samych obszarach i ubiegać się o egzamin państwowy na "geologa" (Sekcja A rejestru zawodowego izby geologów, zgodnie z DPR 05/06/2001, n. 328), do którego zdania wymagany będzie ukierunkowany plan szkoleniowy, poprzez odpowiedni dobór zajęć fakultatywnych, również po ukończeniu studiów, np. jako stażysta w biurach zawodowych. Absolwenci geofizyki mogą również kontynuować naukę na studiach doktoranckich, zarówno w Polsce, jak i za granicą, aby rozpocząć międzynarodową karierę w dziedzinie akademickiej, w instytucjach badawczych lub w służbach geologicznych, lub aby dążyć do kariery w wysokospecjalistycznych rolach techniczno-naukowych, również z odpowiedzialnością za projekty, laboratoria i struktury, w organizacjach, instytucjach i firmach. Dzięki elastycznemu i technologicznemu kształceniu opartemu na najnowocześniejszych metodach pozyskiwania danych i rozwoju oprogramowania, profesjonalizm absolwentów geofizyki może być również doceniany w dziedzinach innych niż te, które dotyczą komponentów systemu Ziemi, do których dedykowany jest program studiów, z możliwością pełnienia również roli menedżerskiej. Na koniec, absolwenci geofizyki mogą uzyskać dostęp do kursów szkoleniowych do nauczania w Polsce w szkole niższego szczebla (Szkoła podstawowa) w klasach A-28 (Matematyka i nauki) oraz w szkole wyższego szczebla (Szkoła średnia) w klasach A-20 (Fizyka) i A-50 (Nauki przyrodnicze, chemiczne i biologiczne). Możliwość ta jest uzależniona od tego, że student zdobył, w trakcie swojej kariery uniwersyteckiej, minimalną liczbę punktów ECTS wymaganych w odpowiednich dyscyplinach naukowych (patrz Tabela A załączona do DPR 14/02/2016, n. 19) oraz 24 punkty ECTS w dyscyplinach antropo-psycho-pedagogicznych oraz w metodologii i technologiach nauczania, ściśle związanych z klasą, do której zamierza aplikować, zgodnie z obowiązującym prawodawstwem (D.Lgs. 13/04/2017, n. 59).

Uniwersytet w Mediolanie to publiczna uczelnia dydaktyczna i badawcza, która - z 8 wydziałami i 2 szkołami oraz kadrą dydaktyczną liczącą ponad 2000 profesorów - wyróżnia się szeroką gamą dziedzin dyscyplinarnych. Jako wiodąca instytucja w Włoszech i Europie w zakresie produktywności naukowej, Uniwersytet w Mediolanie jest największym uniwersytetem w regionie, z około 64 000 studentów; jest również ważnym zasobem dla kontekstu społeczno-ekonomicznego, którego jest częścią. Mediolan jest bowiem stolicą Lombardii, jednego z najbardziej dynamicznych i międzynarodowych regionów w Unii Europejskiej, liderem w krajowej gospodarce, który stoi na czołowej pozycji we Włoszech w zakresie inwestycji w badania i rozwój oraz zaangażowania w innowacje technologiczne.

Uniwersytet w Mediolanie posiada również niezwykłe dziedzictwo artystyczne i kulturowe, które obejmuje ważne budynki historyczne, zbiory dziedziczone i nabyte, archiwa, ogrody botaniczne oraz stary Obserwatorium Brera zlecone przez Marię Teresę Austriacką. Wydziały Uniwersytetu mieszczą się w ważnych budynkach historycznych w centrum Mediolanu oraz w nowoczesnych budynkach w obszarze znanym jako Città Studi (Miasto Studiów). Wśród pałaców, które mieszczą obiekty Uniwersytetu, znajduje się stara Ca' Granda (wielki dom) – monumentalny kompleks z XV wieku w sercu historycznego centrum miasta - XVIII-wieczny Palazzo Greppi zaprojektowany przez Giuseppe Piermariniego – który zbudował Teatr La Scala w Mediolanie – oraz XVII-wieczny Kolegium Sant’Alessandro zlecone przez rodzinę Arcimboldi. Zbiór książek, który jest jednym z najbogatszych w regionie, jest przechowywany w 47 bibliotekach, podczas gdy Centrum APICE gromadzi rzadkie i cenne zbiory książek oraz archiwa. Uniwersytet ma również Chór i własną Orkiestrę, które aktywnie przyczyniają się do życia kulturalnego miasta i otrzymują międzynarodowe uznanie coraz częściej.